Berlin był kolejno stolicą Królestwa Pruskiego (1701-1918), Cesarstwa Niemieckiego (1871-1918), Republiki Weimarskiej (1919-1933) i III Rzeszy (1933-1945). Po II wojnie światowej Berlin został podzielony; Berlin Wschodni stał się stolicą Niemiec Wschodnich, a Berlin Zachodni - enklawą zachodnią, otoczoną w latach 1961-1989 murem berlińskim. Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku berlin odzyskał status stolicy całych Niemiec (patrz mapa Niemiec berlińskich).

 

Dywizja niemiecka po wojnie umieściła Berlin w całości na terytorium Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD, czyli NRD), jak to pokazano na berlińskiej mapie Niemiec. Samo miasto było echem narodowego podziału - Berlin Wschodni był stolicą Niemiec Wschodnich, a Berlin Zachodni krajem związkowym (państwem) Republiki Federalnej Niemiec (RFN, czyli Niemiec Zachodnich). Izolacja Berlina Zachodniego została później wzmocniona przez betonową barierę wzniesioną w 1961 roku i znaną jako mur berliński. Jego status enklawy sprawił, że przez 45 lat Berlin stał się nieustającym centrum konfrontacji między wschodnimi i zachodnimi mocarstwami, a także symbolem zachodniego stylu życia. Upadek wschodnioniemieckiego reżimu komunistycznego i towarzyszące mu otwarcie muru pod koniec 1989 roku nieoczekiwanie podniosły perspektywę przywrócenia Berlina do roli stolicy Niemiec

 

Mierząc około 23 mil (37 km) z północy na południe i 28 mil (45 km) ze wschodu na zachód, Berlin jest zdecydowanie największym miastem w Niemczech (patrz berlińska mapa Niemiec). Berlin jest zbudowany głównie na piaszczystej glebie lodowcowej pośród rozległego pasa jezior o leśnej oprawie, utworzonego od wód rzeki Dahme na południowym wschodzie i Haweli na zachodzie; w rzeczywistości, około jednej trzeciej obszaru Wielkiego Berlina jest nadal pokryte piaszczystymi lasami sosnowymi i mieszanymi brzozowymi, jeziorami i plażami